Projekt „Ochrona siedlisk mokradłowych doliny Górnej Biebrzy” LIFE11/NAT/PL/422 współfinansowany jest przez instrument finansowy LIFE+ Komisji Europejskiej, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Biebrzański Park Narodowy.
Na obszarze doliny górnej Biebrzy występuje szereg zagrożonych i ciekawych siedlisk przyrodniczych. Najcenniejsze z nich objęte zostały siecią Natura 2000 i działaniami ochronnymi projektu.
Na największą uwagę zasługują następujące siedliska:
- torfowiska alkaliczne (mechowiskowe) to siedliska o wyjątkowym zasilaniu w wodę ze źródeł podziemnych, z bujnie rozwiniętą warstwą mchów. Największe obszary mechowisk w Polsce zachowały się właśnie nad Biebrzą. Są one miejscem występowania m.in. rzadkich storczyków jak kruszczyk błotny, storczyk błotny czy lipiennik Loesela oraz rzadkich gatunków ptaków jak np.: wodniczka, derkacz, błotniak łąkowy czy cietrzew;
- torfowiska przejściowe i trzęsawiska to ważne miejsca występowania m.in. wełnianki wąskolistnej, wełnianeczki alpejskiej czy sierpowca błyszczącego oraz gniazdowania żurawia czy zielonki. Zasilane są przez wody powierzchniowe i opadowe, a ich powierzchnia silnie ugina się pod naciskiem. Charakteryzują się bardzo bujnie rozwiniętą warstwą torfowców;
- łąki trzęślicowe to siedliska bardzo zróżnicowane pod względem roślinności, dlatego stanowią najcenniejsze półnaturalne zbiorowiska florystyczne w Polsce. Są ważne także dla ptaków. Ukształtowane zostały m.in. przy pomocy tradycyjnego rolnictwa;
- bory i lasy bagienne to cenne ostoje dla wielu ptaków szponiastych m.in. orlika grubodziobego czy dzięciołów np. dzięcioła białogrzbietego. Zbudowane głównie z brzozy omszonej z domieszką sosny i z bardzo bogatą warstwą mchów. Występuje w nich także tak bardzo popularna wśród mieszkańców doliny Górnej Biebrzy żurawina błotna.
Osowiec - Twierdza 8
19-110 Goniądz
85 738 06 20
85 738 30 10
faks: 85 738 30 21
Anna.Bojsza@biebrza.org.pl
Zapraszamy do kontaktu
z nami w godzinach:
8:00 - 15:00